Sylvia Dornseiffer schrijft:

‘Mijn man hield behalve van tekenen, pianospelen en wiskunde ook erg veel van walnoten. Mogelijk door de hersenstructuur van de noot en de wetenschap dat walnoten de gezondheid van de hersenen ondersteunen. Hoe dan ook, de herfst was voor Jan het feest van het dagelijks rapen van walnoten in onze tuin en natuurlijk ze daarna tot de volgende herfst kraken en opsmikkelen. Wij hebben Jan’s urn dan ook begraven onder de walnoot en Margot Berkman gevraagd een herinneringsteken op de boom te maken. Margot ging minitieus en liefdevol te werk en ontwierp een subtiel boomjuweel met eeuwige walnoten en nerven om het hele jaar naar te kunnen kijken en Jan te herinneren. Zijn geboortedag in het vroege voorjaar vieren we onder de walnoot met toastjes Rambol en champagne . Dan vertel ik mijn kinderen en kleinkinderen over hun vader en opa en Jans liefde voor hen en de walnoot.’