Margot Berkman | Portfolio Tags natuur
227
archive,tax-portfolio_tag,term-natuur,term-227,ajax_fade,page_not_loaded,,select-child-theme-ver-1.1,select-theme-ver-2.4.1,vertical_menu_enabled, vertical_menu_transparency vertical_menu_transparency_on,wpb-js-composer js-comp-ver-6.2.0,vc_responsive

Boomjuweel – monument voor Jan ten Kate Huize Turicum 2023

Boomjuweel – een monument voor Jan ten Kate -Huize Turicum

 

Materiaal: Brons

 

Op de monumentale walnotenboom (Junglans Regia) op het landgoed Huis Turicum wordt de zon gevangen door gouden nerven en gouden walnoten. Het herinnert aan Jan ten Kate de man van Sylvia Dornseiffer. Zij vroeg me voor hem een grafmonument te maken. Vanuit haar werkkamer glinstert de herinnering haar zacht tegemoet. De lijnen en puntjes uit de tekeningen van Jan komen samen in de nerven en de noten van de boom. Het kunstwerk bestaat uit vijf bronzen nerven en drie bronzen walnoten.

 

Sylvia Dornseiffer schrijft:

‘Mijn man hield behalve van tekenen, pianospelen en wiskunde ook erg veel van walnoten. Mogelijk door de hersenstructuur van de noot en de wetenschap dat walnoten de gezondheid van de hersenen ondersteunen. Hoe dan ook, de herfst was voor Jan het feest van het dagelijks rapen van walnoten in onze tuin en natuurlijk ze daarna tot de volgende herfst kraken en opsmikkelen. Wij hebben Jan’s urn dan ook begraven onder de walnoot en Margot Berkman gevraagd een herinneringsteken op de boom te maken. Margot ging minitieus en liefdevol te werk en ontwierp een subtiel boomjuweel met eeuwige walnoten en nerven om het hele jaar naar te kunnen kijken en Jan te herinneren. Zijn geboortedag in het vroege voorjaar vieren we onder de walnoot met toastjes Rambol en champagne . Dan vertel ik mijn kinderen en kleinkinderen over hun vader en opa en Jans liefde voor hen en de walnoot.’

I long for Breathing Blue of Longing Vishal 2023

I long for Breathing   –   Margot Berkman 2023

Materiaal:  Kwartszand, EPS, olieverf

Afmeting: 1,5 m hoog x 0,8 m breed x 0,4 m diep

 

 

De tentoonstelling ‘The Blue of Longing’ door Renée Borgonjen in de Vishal

 

Blauw is de kleur van de wijkende horizon, van de atmosferische afstand – een Icarisch verlangen.

“… it is the distance between us and the object of desire that fills the space in between with the blue of longing.”

(Rebecca Solnit, A Field Guide to Getting Lost)

Afbeelding: Icarus, gravure Hendrick Goltzius, naar Cornelis Cornelisz. van Haarlem, 1588. Rijksmuseum, Amsterdam.

Het Verlangen © Berkman en Janssens 2008 Duivendrecht

Kunst geeft niemandsland een gezicht.

 

‘Het Verlangen’ bestaat uit een ensemble van 16 tweedimensionale witte stalen beelden, van 2,5 tot 4 m hoog, aan weerszijden van de Holterbergweg, als een corridor over een lengte van 80 meter vlakbij station Duivendrecht.

 

Evenals in eerdere kunstwerken van kunstenaarsduo Berkman en Janssens (‘Hortus Conclusus’, Bleiswijk 2006) zijn deze witte beelden geïnspireerd op de betekenis van figuren op de 16e-eeuwse tapijtenserie ‘La Dame à la Licorne’. De (dier)figuren symboliseren een fase van ‘het menselijke verlangen’. In het kunstwerk ‘De Liefdesbrief’ (Delft 2007) is de betekenis van de liefdesbrief als middel om het verlangen aan te wakkeren, in de openbare ruimte van Delft verbeeld. In deze beeldenreeks in Amsterdam, is de inspiratiebron verwerkt tot allegorische beelden. Aan iedere zijde van de weg wordt de reeks geopend en afgesloten door een aap die op een arcadeboog staat. Daartussen bevinden zich sierlijke tuinvazen, statige keizerskronen en twee honden. De beelden zijn te interpreteren als: lust, schaamte en onschuld beschermt door trouw.

 

De beelden, die herinneren aan knipsels, zijn niet alleen zichtbaar voor fietsers en automobilisten die gebruik maken van de Holterbergweg. Ook trein- en metroreizigers die vanaf station Duivendrecht reizen, kunnen de beelden goed zien.

De Beeldengroep ‘het Verlangen’ is in een geheel nieuwe compositie in 2019 geplaatst op de hoek Holterbergweg – Buitensingel.

La Vue © Berkman en Janssens 2009 Fietstunnel Leersum

Afmeting: 112 m x 2,5 m

 

Dansende gouden Aapjes in het Leersumse Veld

 

Het kunstwerk van Berkman en Janssens in de fietstunnel bestaat uit 500 m2 gedecoreerde tegels en een hekwerk met een totale lengte van 112 meter. De titel is ontleend aan het tapijt ‘La Vue’ uit de tapijtenserie ‘La Dame à la Licorne’, over de betekenis van de zintuigen in het verlangen.

 

 

 

Fluitend door de Kerksteeg Zandvoort 2010

Afmeting: 20 m x 2,5 m

 

Meefluiten met blauwe en gouden musjes…

 

De Gemeente Zandvoort heeft opdracht gegeven aan Margot Berkman voor een tegelkunstwerk in de Kerksteeg. Met veel plezier geven mensen gehoor aan de oproep fluitend door de Kerksteeg te gaan.

 

De tegels met het motief van de blauwe en gouden musjes zijn ook te zien in het kunstwerk ‘De Dames en de Muze’ een sprookjesachtige tunnel ontworpen door Berkman en Janssens in Bos en Lommer te Amsterdam.

kunstwerken van Berkman en Janssens – archief 1997-2010

ARCHIEF  

Kunstenaarsduo Berkman en Janssens heeft van 1997 tot 2010 opdrachten in de openbare ruimte gerealiseerd.

 

Opdrachtgevers (een selectie):

Prorail en projectorganisatie Betuweroute, Stadsdeel bos en Lommer, RET Rotterdam, Gemeente Utrecht, Gemeente Zandvoort, Daniëlle Lokin, Directeur gemeentemusea Delft, NS Vastgoed, IKEA Holding, Woningbouwvereniging Rochdale Amsterdam, Gemeente Vianen, Rijkswaterstraat, Prorail, GZH, Gemeente Delft, Provincie Utrecht, Provincie Noord Holland, Schildersbedrijf Joh. Van Doorn de Bilt bv, De Nederlandse Spoorwegen, Burgemeester Annie Brouwer-Korf, gemeente Amsterdam

 

Voor gedetailleerde informatie klik: https://www.margotberkman.nl/archief/

De Dame en haar Hondjes © Berkman en Janssens 2008 Beeldengroep NS

In de besloten tuin kun je haar altijd vinden…

 

De beeldengroep De Dame en haar Hondjes is vervaardigd voor NS Vastgoed bij Amsterdam Centraal Station in 2008 door kunstenaarsduo Berkman en Janssens bij het kunstwerk De Moor, de Dame en haar Hondjes.

Hebban olla Vogele Nestas Landgoed Pingjum 2010

Afmeting: 3,5 meter x 2,5 m (ensemble van twee delen)

 

Mevr. M. Guise’s woorden bij de onthulling:

 

‘Zoals jullie weten vertoef ik bij tijd en wijlen in Pingjum. In mijn prachtige tuin dool ik, lees ik, knip en snoei ik. Ik snuif de lucht op van het Friese Land. Dát doet me goed.

 

Achter in mijn tuin stond vroeger een achtkantige volière, vol exotische vogeltjes als ik de verhalen mag geloven. Toen ik tien jaar geleden hier kwam wonen, was het stenen fundament het enige wat er nog aan herinnerde. Margot Berkman is beeldend kunstenaar en heeft de laatste jaren beelden gemaakt, die mij inspireren. Ze zijn lieflijk en elegant; ze nemen je mee en laten je gedachten spelen. Het zijn vaak sprookjesachtige figuren die verwijzen naar de grotere verlangens van dit leven. Háár heb ik gevraagd om eens in mijn tuin rond te kijken om voor mij een kunstwerk te maken. Margot heeft gefotografeerd en geschetst, heeft hier gewerkt en gelogeerd. In haar werkwijze nemen de plek waarvoor ze iets maakt en de verhalen die een opdrachtgever vertelt, een belangrijke plaats in. Margot vertelde mij dat mijn liefde voor de literatuur, de contemplatie in mijn Hof, mijn paradijs en mijn liefde voor de natuur de inspiratiebron vormden voor het kunstwerk.

 

Margot Berkman vertelt: Mijn inspiratiebron, de middeleeuwse tapijtenserie ‘La dame à la Licorne’ vertelt middels het zesde kleed getiteld ‘A mon seul Désir’ over de universele liefde en het verlangen tot contemplatie. De oude pastorie en de 12e eeuwse gotische kerk van Pingjum, het verlangen naar dáár te zijn en de weidsheid en rust van het landschap onderstrepen dat idee. De titel van het kunstwerk ‘Hebban olla vogele nestas’ is ontleend aan de oudste dichtregel uit de Nederlandse literatuur:

 

Quid expectamus nunc
Abent omnes volucres nidos inceptos nisi ego et tu
Hebban olla vogele nestas hagunnan hinase hic
Enda thu wat unbidan we nu

(12 e eeuw, anoniem)

 

Gerrit Komrij heeft er in zijn bundel ‘in Liefde Bloeyende’ zo prachtig over geschreven: ‘Zijn alle vogels aan hun nesten begonnen- behalve ik en jij- waar wachten we nu op?’ Hij onderzoekt de betekenis van dit allereerste Nederlandse zinnetje dat gevonden is op een schutblad van een boek uit de benedictijner abdij van Rochester in het Engelse Kent. Is het een minnedichtje, gaat het over het verlangen naar de warmte van het klooster of gaat het over een mystiek Godsverlangen?Of was het gewoon een monnik met lentekriebels en was dit zinnetje slechts een ‘probatio pennae?’ De verliefde monnik die dichter geworden is. Komrij schrijft: ‘Lees het zinnetje zoals het er staat. De ritmische en emotionele sequentie, gevat in een metafoor- ik en jij zijn als vogels- maakt dit heldere gedachtenbeeld in een spanningsveld van klanken tot lyriek, tot een gedicht.’

 

Zou het zo kunnen zijn dat de dichter van de regels in de 12e eeuw dit schreef vanuit de toren van de kerk in Pingjum? Het kunstwerk bestaat uit twee delen. Het eerste beeld (h:3,5m) staat op de achtkantige fundering van de oude volière. Het is een tentje, een poortvorm met daarin een paradijslijke vogel. Het tentje is bedekt met rozen. Het lijkt op het haagje van de ´Hortus Conclusus´, de besloten tuin. Verderop achter het hek in het tweede deel van de tuin, daar waar de volle fruitboompjes vrucht dragen, staat een tweede vogel. De vogels kijken elkaar aan. Zij weten wat de monnik geschreven heeft.

 

 

De Vogeltjes van Kattenburg © Berkman en Janssens 2009 Rochdale

Afmeting: 25 m x 3 m

 

Een vrolijk hek van staal, nieuwe verlichting en tegels met oranje vogeltjes op de wanden door Berkman en Janssens 

 

Nominatie:  Amsterdamse Straatkunstprijs 2011 in het Parool.

 

‘De vogeltjes van Kattenburg’ verhogen de sociale veiligheid in de wijk. De op de bovenzijde van het hek geplaatste vogeltjes zorgen voor een echt ‘buiten gevoel’ en voorkomen dat er door hangjongeren op het hek gezeten kan worden.